het is weer voorbij die mooie zomer..

Ik had me voorgenomen om de ups en downs van deze vakantie op dit blog te delen zodat ik jullie hier ook een kijkje in kan geven, aangezien daar ook een groot gedeelte onzichtbaar voor anderen van is. Maar eerlijk gezegd weet ik totaal niet waar ik dan nu moet beginnen. Ik heb zoveel herinneringen en verhalen in mijn hoofd; van hele geweldige dingen, van hele moeilijke dingen, van situaties waarin we enorm positief verrast waren, van situaties waarin we gezien hebben wat een geweldige kwaliteiten onze kids hebben, van momenten waarop we superheld zagen worstelen met van alles en nog wat en de reactie van zus daarop (soms heel lief en behulpzaam, vaak ook boos en gefrustreerd).

Ik kan dit alles van de vakantie nu eigenlijk niet goed meer zo verwoorden dat jullie een goed beeld krijgen van hoe het echt was. Vandaar dan nog een korte terugblik, omdat ik wel de behoefte voel om er iets over te delen en het zo een beetje af te sluiten.

Ik zag behoorlijk op tegen de zomervakantie van de kids. Hoe zou dat gaan 6 weken lang de kinderen thuis? Nu ik erop terugkijk is het eigenlijk best goed gegaan. Dat kan ik nu vooral achteraf zeggen, want er waren zeker ook momenten bij die ik heel snel voorbij wilde laten gaan en het liefst helemaal wil vergeten. Op die dagen worstel je namelijk elk uur door, tot de dag voorbij is en weet je niet of de dag daarna beter is en kun je bijna de wanhoop nabij zijn. Een heel akelig gevoel. Maar als die dag erna dan beter is dan ben je opgelucht en probeer je zoveel mogelijk te genieten. Maar daarbij merk ik wel dat je altijd een soort van op je hoede bent wanneer het weer voorbij kan zijn, ondanks alle voorbereidingen. Zo gaan je emoties dus op en neer en dat is behoorlijk vermoeiend.

We zijn 2,5 week in Frankrijk op vakantie geweest. Ook daarbij denk ik erop terugkijkend dat het best goed is gegaan en het een fijne vakantie was. Maar ook daar waren er enorm moeilijke momenten bij waar we ons doorheen moesten worstelen. Een paar momenten waar ik zelfs weleens dacht, laten we maar weer snel naar huis gaan. Ook omdat J. het dan niet zag zitten, verdriet, woede en heimwee had. Dan dacht ik weleens 'wat doen we hem aan?'.

We hebben doorgezet en het er het beste van gemaakt. En daar zaten gelukkig ook veel heerlijke momenten bij, waarbij de kids ook enorm hebben genoten en waarbij ze nieuwe ervaringen hebben opgedaan. We zijn nog een paar dagen op visite geweest in het vakantiehuis waar hun neefjes zaten, wat waren ze blij!

Daarna hadden we nog 2 weken thuis voordat ze weer naar school moesten. Dit waren nog wel 2 pittige weken. J. is nog gaan logeren bij familie, omdat dit leuk was voor hem maar zeker ook omdat het nodig was om de boel thuis te ontlasten. Hij heeft het heel fijn en gezellig gehad, maar meteen met het ophalen was het eigenlijk mis, blijkbaar had het hem ook weer veel energie gekost. Daarna thuis heeft hij er nog 2 dagen last van gehad. Hij was enorm moe en boos en zat zichzelf flink in de weg (en daarbij dus ook de rest van het gezin). 

En vandaag zijn de kinderen weer naar school gegaan!
De structuur is weer terug. Superheld is gestart in groep 3 en zus in groep 1.  Erg spannend hoe dit gaat verlopen!