Feestje!

Wij dachten gisteren, ah wat fijn voor hem, er lag namelijk een uitnodiging voor een verjaardagsfeestje in de bus voor onze superheld J.
Toen hij vanochtend beneden kwam zag hij het kaartje meteen liggen en vroeg wat het was. Ik vertelde enthousiast dat hij een feestje had en begon de tekst aan hem voor te lezen. Als snel had ik door dat ik de tekst wat moest gaan aanpassen voor hem, omdat hij het anders totaal niet zou begrijpen. De ouders van het feestbeest hadden namelijk heel creatief ingestoken op het WK succes en omschreven dat de eigen voetbalbus klaar stond volgende week woensdag om de jonge spelers op te halen om naar het trainingsveld te gaan. Een beetje vooruit lezend zag ik dit staan en heb maar snel de tekst veranderd zodat hij het allemaal niet te letterlijk zou nemen. Want ja, het beeld dat mensen met autisme alles heel letterlijk opvatten klopt bij J. volledig. Ik merkte al aan hem dat de stemming al niet meer zo vrolijk was. Ik was nauwelijks klaar met voorlezen (voor zover dus mogelijk) of J. begon al heel nukkig en boos te praten, roepen en daarna schreeuwen dat hij er niet heen wilde, geen zin had en geen oranje shirt aan wilde (voetbalshirt die hij anders juist zo gaaf vindt). In niet veel meer dan 'n minuut, was het helemaal mis. Uiteindelijk begon hij heel verdrietig te huilen. Ik snapte het niet helemaal en had juist m'n best gedaan om de boodschap duidelijk over te brengen aan hem.

Ik heb hem opgepakt en ben met hem op schoot gaan zitten, geprobeerd hem te troosten maar dat is meestal heel lastig omdat hij dat nauwelijks toelaat. Toen kwam het eruit waarom hij zich zo verzette; het zou zijn eerste 'vrije' woensdagmiddag zijn. Zonder zwemles. 

Zondag a.s. mag hij afzwemmen voor diploma A (spannend...) en ik had hem al verteld dat hij na de zomervakantie dan voortaan op maandag zal gaan zwemmen. Toen kreeg ik meteen al een heel verhaal van hem te horen dat ik maar gedeeltelijk snapte (hij wist nog wel exact dat hij bij een eerder zwemschool ook op maandag zwom), maar het kwam er in ieder geval op neer dat hij blij was dat hij dan op woensdagmiddag niks had. Deze uitnodiging verstoorde dus duidelijk zijn programma. 

Tsja, toen heb ik alleen nog maar gezegd dat het pas volgende week is en dat we ons daar nu maar even niet meer mee gaan bezighouden en volgende week weer verder zullen zien. Hierna waren we druk om J. weer positief te stemmen. En daarnaast ook druk met z'n zusje die toch echt wel last heeft van een ochtendhumeur... Gelukkig konden we de stemming weer omdraaien waardoor ze beiden blij naar school gingen. Nu afwachten wanneer hij er weer over gaat beginnen.... en hoe hij er dan tegenaan kijkt.