zaterdag 6 september 2014

gedichtje





Ik zie en ik voel je onrust
je weet zelf niet goed waarvan
ik kom bij je en wil je vasthouden
maar weet niet zeker of het kan

vaak mag het niet en je wurmt je los
je weet het allemaal niet en laat dan toch toe
wees niet bang wij houden vol
je zegt het zelf, mama ik ben zo moe

ik zie een blik vol verdriet
je wil zo graag dat je het goed doet
schattie wat is dit toch zwaar voor jou
als je niet goed snapt hoe dat moet

zelfs 's nachts laten jouw gedachten je niet met rust
de frustratie groeit met de dag
je zo vaak onbegrepen voelen
maar dan zie ik gelukkig ook die mooie lach




7 opmerkingen:

Anoniem zei

Mooi gedicht en een hele lieve lach. Liefs oma X

Anoniem zei

Ah wat goed geschreven. En wat een een mooie foto met een blij koppie erop.
X Barbara

Anoniem zei

Mooie woorden en een prachtige foto!! Liefs, Femke

tante E zei

Mooi hoe je je gevoel in een gedicht hebt weten te zetten. Heerlijke lach van onze knappe neef!

mama van mijn superheld zei

Bedankt voor je reactie. Die lach, daar doe je alles voor! Nouja, bijna dan...😉

mama van mijn superheld zei

Dank je Femke!

mama van mijn superheld zei

Dank je tante E!